Του Θεόδωρου Φασούλα
Στεφάνι της νύφης του Θερμαϊκού αποκαλούν οι ρομαντικοί Θεσσαλονικείς, το βουνό που υψώνεται πάνω από την πόλη. Όχι ψηλό βουνό αλλά όμορφο, με πλούσια βλάστηση κι ένα εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών για τους πεζοπόρους. Ένα μόνο πεδίο αναρρίχησης παρατημένο μάλιστα εδώ και χρόνια.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Το χειμώνα, στις αρχές του 2020, πριν την 1η καραντίνα του κορωνοϊού αποφασίσαμε να επισκευτούμε το παλιό αναρριχητικό πεδίο του Χορτιάτη. Το πεδίο εγκατελημένο χρόνια, οι διαδρομές χορταριασμένες και τα καρφιά στις παλιές διαδρομές σκουριασμένα. Κρίμα γιατί αυτό ήταν το ένα απ τα δυο πεδία της Θεσσαλονίκης από παλιά. Ρωτώντας τους παλιούς ορειβάτες μάθαμε ότι το πεδίο είχε 4 διαδρομές οι οποίες είχαν ανοιχθεί απ τον Δ. Μπουντόλα, τον μεγάλο ορειβάτη που σκοτώθηκε στα Ιμαλάια στην αποστολή του 85. Τον καιρό εκείνο ο Χορτιάτης ήταν πολυσύχναστο μέρος καθώς οι αναρριχητικές σχολές αρχαρίων της Θεσσαλονίκης είχαν δυο σκέλη. Πρώτο σ/κ στο Ρετζίκι (χαμηλή σχολή το έλεγαν) και δεύτερο στο Χορτιάτη (ψηλή σχολή). Αν κάποιοι θυμόνται περισσότερα, θα θέλαμε να μάθουμε ακριβώς την ιστορία του πεδίου.
Το σχέδιό μας ήταν να ανοίξουμε μερικές multi pitch διαδρομές καθώς σε όλο το νομό Θεσσαλονίκης υπήρχε μόνο ένα πεδίο (το Ρετζίκι) και μόνο μικρές διαδρομές έως 20μ το πολύ. Ταυτόχρονα κάποιοι αναρριχητές έβαλαν πλακέτες σε κάποιες παλιές τραντ διαδρομές. Ήταν καλή συγκυρία καθώς αμέσως μετά ήρθε το λοκντάουν και δεν θα μπορούσαμε να ξεφεύγουμε για σκαρφάλωμα εκτός νομού.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ
Συντεταγμένες: 40°34’46.0″N 23°06’59.0″E
Περνάμε από την πόρτα του καταφυγίου και παρκάρουμε στο τέλος της περίφραξης. Από κει ακριβώς ξεκινάει μονοπάτι προς τα πάνω. Σε 200 μέτρα το μονοπάτι κάνει διχάλα. Διαλέγουμε τη δεξιά. Σε δέκα λεπτά μας βγάζει σε καλό χωματόδρομο που τον παίρνουμε αριστερά. Άλλα 15 λεπτά φτάνουμε στη βάση της ορθοπλαγιάς. Στην αριστερή πλευρά, εκεί που τελειώνει η ορθοπλαγιά, ξεκινάει μονοπάτι για τις διαδρομές. Το πεδίο έχει τρία χαρακτηριστικά επίπεδα, και τρεις εξόδους στο μονοπάτι.
Δείτε το Χάρτη σε Μεγαλύτερο Μέγεθος.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΠΟΧΗ
Νότια ορθοπλαγιά σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο. Λίγο κάτω απ την κορυφή 1.201μ. Θεωρητικά σκαρφάλωμα όλο το χρόνο αλλά αρκετά ζεστό τα μεσημέρια του καλοκαιριού και κρύο το χειμώνα αν δεν έχει ήλιο. Ειδικά με Βαρδάρη (βορειοδυτικό).
ΟΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ – ΤΟ ΠΕΔΙΟ
Το πέτρωμα γερό στις επιλεγμένες διαδρομές και αρκετά σαθρά εκτός διαδρομών, πρασινοσχιστόλιθος, ο βασικός βράχος του Χορτιάτη. Το πεδίο χωρίζεται φυσικά με δυο μεγάλα διαζώματα. Ανεβαίνοντας το κεντρικό μονοπατάκι, βγαίνουν μονοπατάκια δεξιά για το κάθε επίπεδο. Αρκετό χώρο στο κάθε επίπεδο για παιδιά και οικογένειες. Οι κόκκινες διαδρομές είναι οι νέες, με πυκνή ασφάλιση και ρελέ με κρίκους (ανοξείδωτο ατσάλι 316 L Lappas) σε κάθε επίπεδο. Οι κίτρινες είναι οι παλιές τραντ διαδρομές του Δ. Μπουντόλα (αν είναι σωστές οι πληροφορίες μας) στις οποίες μπήκαν νέες πλακέτες και μπορούν να σκαρφαλωθούν. Οι πορτοκαλί γραμμές στη φωτογραφία, είναι οι παλιές διαδρομές, με σκουριασμένα καρφιά. Eυχαριστούμε την Ορειβατική & Αναρριχητική Λέσχη Θεσσαλονίκης για την υποστήριξη.
Το φθινόπωρο του 2019 , αποφασίσαμε με μερικούς ακόμη φίλους/ες αναρριχητές/τριες να ξαναδώσουμε ζωή στο πρώτο αναρριχητικό πεδίο της Θεσσαλονίκης ,αυτό του Χορτιάτη.
Κρίναμε πως έχει πολλές δυνατότητες και προσφέρει σκαρφάλωμα διαφορετικό από το Ρετζίκι. Θα λέγαμε πως έχει βουνίσιο ‘’χαρακτήρα’’ και είναι κατάλληλο για να προπονηθεί κάποιος πριν πάει σε μεγαλύτερες διαδρομές πολλαπλών σχοινιών.
Ήδη από τα τέλη του 2019 άρχισαν όσοι μπορούσαν από εμάς να ανοίγουν την πορεία για το πεδίο καθώς χρειαζόταν πολύ καθάρισμα για να υπάρχει πρόσβαση στα βράχια μιας και το μονοπάτι πλέον δεν υπήρχε.
Ανοίχθηκε λοιπόν, λίγο πριν την πρώτη καραντίνα 1 καινούργια διαδρομή και ανανεώθηκαν 2 παλαιότερες. Αυτό έγινε όμως, με συλλογική προσπάθεια: Εργασία για τη καθαριότητα των βράχων και του πεδίου, μελέτη για τη κινησιολογία, το που θα μπουν οι πλακέτες και φυσικά έξοδα.
Μετά το ξεκίνημα μας άλλα 2 άτομα είχαν την πρόθεση να ασχοληθούν με το πεδίο και να καταβάλλουν και αυτοί αντίστοιχη προσπάθεια. Και όντως έκαναν και αυτοί τη δική τους προσπάθεια.
Παρ’ όλα αυτά, δεν υπήρξε καμιά συνεννόηση με μας, ενώ γνώριζαν ότι εργαζόμαστε ήδη στο πεδίο. Αφού άνοιξαν τις πρώτες διαδρομές ,στις οποίες είχαμε ετοιμάσει την πρόσβαση και ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε να τοποθετούμε πλακέτες , τις δημοσιοποίησαν ΧΩΡΙΣ καμιά ενημέρωση μας.
Εκτός λοιπόν από τη «καταπάτηση» του άτυπου κανόνα ότι όποιος/α θέλει να συμμετάσχει στο άνοιγμα ενός πεδίου ενημερώνει τους αναρριχητές που ήδη το έχουν αναλάβει για να δουλέψουν συνεργατικά και να έχουν μια κοινή γραμμή στο τρόπο που ανοίγονται οι διαδρομές και να δοθεί ένας χαρακτήρας στο πεδίο, δημοσιοποιήθηκε το πεδίο μη έχοντας τελειώσει.
Δημοσιοποιήθηκαν διαδρομές, λοιπόν, στις οποίες τα βράχια είναι ακόμη μέσα στο βρύα, τα σαθρά δεν έχουν καθαριστεί ,πλακέτες θέλουν διόρθωση μιας και τα βύσματα προεξέχουν μέχρι και 5 cm από τον βράχο η έχουν μπει σε λάθος θέση , ρελέ έχουν τοποθετηθεί σε ακατάλληλα σημεία απλά και μόνο για να ονομαστούν multipitch.
Ναι! Και μείς κάνουμε λάθη (βέβαια όχι από ανάγκη για προβολή όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση), και μπορεί να χρειαστούν αλλαγές και στις δικές μας διαδρομές, για αυτό τις εξετάζουμε ,τις ξανά μελετάμε και αν όντως χρειάζονται αλλαγές τις κάνουμε .
Δεν δημοσιεύουμε με ένα γάζωμα μια διαδρομή και ένα πεδίο. Δημοσιοποιήσαν μάλιστα και διαδρομές που δεν δούλεψαν οι ίδιοι αλλά εμείς (π.χ. η ανανέωση της χαρακτηριστικής ράμπας.) και δεν είναι πλήρως έτοιμες.
Μέχρι στιγμής από την δική μας πλευρά έχουμε δουλέψει πάνω σε 12 διαδρομές. Όταν θα είναι έτοιμη και η τελευταία τότε θα δημοσιοποιηθούν.
Οικειοποιούνται λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί το πεδίο(εννοείται πως ούτε δικό μας είναι) μέσω διαφόρων δημοσιεύσεων και το προβάλουν ως προς τον υπόλοιπο αναρριχητικό κόσμο ως έτοιμο και ΑΣΦΑΛΕΣ πεδίο για να αναρριχηθούν ακόμη και αρχάριοι και μάλιστα να το επισκεφτούν και οικογένειες με παιδιά. (Εδώ να αναφέρουμε ότι στο πεδίο υπάρχουν αρκετά σαθρά σημεία ενώ ακόμη κάποιοι εργαζόμαστε πάνω στις διαδρομές).
Λυπόμαστε πρώτα για το ήθος των ανθρώπων αυτών ως προς την αναρρίχηση, τη φύση, και τον υπόλοιπο αναρριχητικό και μη κόσμο.
Λυπόμαστε που αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για νεότερους αναρριχητές και ευχόμαστε να αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν.
Λυπόμαστε που τέτοιες καταστάσεις διχάζουν τον ορειβατικό κόσμο αποτελούν τροχοπέδη για το άνοιγμα ενός πεδίου.
Λυπόμαστε που η αναρρίχηση θυσιάζεται στο βωμό των likes, του εγωκεντρισμού και του γοήτρου.
Η αναγνώριση και ο σεβασμός μπορεί να κερδηθεί μέσα από σωστή δουλειά που θα μείνει και όχι με την προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.